Podańsko (do 1945 Puddenzig)
Miejscowość leży 1 km na południe od Goleniowa, przy drodze prowadzącej do Stargardu, nieopodal przepływa rzeka Wiśniówka, prawy dopływ Iny.
Najstarsze osadnictwo na terenie Podańska miało miejsce w młodszej epoce kamienia neolit i epoce brązu (kultura łużycka), o czym świadczą przedwojenne znaleziska na polach i na dawnym cmentarzysku, następny duży rozwój osadniczy zanotowano w czasach rozwoju Cesarstwa Rzymskiego, o czym również świadczą znaleziska archeologiczne - rzymskie zapinki i paciorki. W 1268 roku wieś została wymieniona w dokumencie lokacyjnym miasta Goleniowa, w którym książę Barnim I darował ją miastu. Następny raz pojawiła się ona w 1314, w dokumencie nadającym miastu lubeckie prawa miejskie. Wytyczono wtedy nowe granice posiadłości ziemskich miasta, które sięgały wsi Podańsko. W roku 1327 wieś z należącymi do niej ziemiami książęta Otto I i Barnim III oddają miastu Goleniów. Od XIV do XVIII wieku należała do rodziny von Petersdorf, następnie (1777-1803) do rodu von Below i Fryderyka Wilhelma von Plotz, w 1803 ponownie stała się własnością von Petersdorfów.
fot. Podańsko lata 20-te XX w. Zdjęcie z kolekcj Jarosława Jancelewicza
Wieś powstała na planie ulicówki, później dobudowano założenie dworskie, a w XVIII wieku kościół.
Zabudowa wsi pochodzi głównie z przełomu XIX i XX wieku oraz budynki współczesne. Wieś należy do najbardziej estetycznych i zadbanych w gminie Goleniów, powoli staje się urokliwym przedmieściem miasta, cały czas rozbudowuje się w stronę Zabrodzia oraz Budna. W południowej części wsi znajduje się założenie dworskie z zabudowaniami folwarcznymi. Dwór został zniszczony po roku 1945, zostały zachowane jedynie fragmenty drzewostanu parkowego i, przebudowane gruntownie, zabudowania folwarczne, za założeniem dworskim znajduje się stary okazały dąb, pomnik przyrody, zaś w pobliskim zagajniku, bliżej drogi leśnej prowadzącej do Zabrodzia znajdują się resztki zaniedbanego już cmentarza ewangelickiego.
Kościół -rok 2011 ,fot.Wojciech Janda
Na południowym krańcu wsi znajduje się kościół. Kościół filialny w Podańsku, pw. św. Stanisława Kostki to prosta, salowa, jednokondygnacyjna świątynia zbudowana na planie prostokąta. Dokładna data budowy nie jest znana, ale wszystko wskazuje na to, że kościół pochodzi z XVIII wieku. Kościół jest pokryty czterospadzistym dachem, a jego fundamenty zbudowane są z kamienia polnego. Jest to świątynia typu ryglowego (tzw. mur pruski). Ostrołukowe okna witrażowe i drzwi świadczą o przebudowie kościoła w stylu neogotyckim. Również wnętrze kościółka jest urządzone w podobnej tonacji. Obok kościoła stoi nieco starsza od niego (dzwony z 1657) drewniana wieża wsparta na kamiennych fundamentach. Przed wejściem znajduje się kamienna chrzcielnica z 1561. W latach 1959 i 1976 kościół przechodził remonty i renowacje. Dawniej wokół kościoła znajdował się cmentarz, dzisiaj nie zachowały się żadne nagrobki, a jedynie stojący bliżej drogi kamień pamięci poświęcony poległym mieszkańcom Podańska na frontach I wojny światowej.
fot.Wojciech Janda
W dniu 07.05.2016 z inicjatywy naszego stowarzyszenia wraz z mieszkańcami oczyściliśmy były cmentarz ewangelicki. Link do szczegółowego opisu akcji:
http://www.bialygrosz.goleniow.pl/index.php/artykuly/aktualnosci/olcalic-od-zapomnienia-podansko
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
1734 - 50-70 mieszkańców
1871 - 180 mieszkańców- w tym 86 mężczyzn i 94 kobiety, 53 dzieci do 10 roku życia i 114 osób powyżej 10 roku życia, umiejących czytać i pisać
1905 - 127 mieszkańców
1925 - 140 mieszkańców
1939 - 182 mieszkańców
2000 – 158 mieszkańców
Mapa Podańska z 1922 roku
Źródło:wikipedia ,www.rugenwalde.de,własne
Autor: Wojciech Janda